ความหมายของคำว่า ' จำทวย ๑ '

จำทวย ๒
(กลอน) ก. ถือ, ถืออาวุธร่ายรํา, เช่น จําทวยธนูในสนาม. (สมุทรโฆษ).
จำทับ
(โบ) ก. โผลง, โจนลง, ทุ่มลง, ตกลง.
จำทาบ
(กลอน) ก. จับ, ถือ.
จำเทิด
(โบ) ก. เผ่นขึ้นสูง, งอกขึ้นสูง, สูงไสว.
จำแทง
(โบ) ก. เผ่นขึ้น, โผขึ้น, ตั้งขึ้น, ชูขึ้น, งอกขึ้น; ถืออาวุธร่ายรําท่าแทง,เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง รำจำแทงองอาจ เผ่นผงาดขับสารสีห์. (ลอ).
จำนง
ก. ประสงค์, มุ่งหวัง, ตั้งใจ. (แผลงมาจาก จง).
จำนน
ก. แพ้, ไม่มีทางสู้. (แผลงมาจาก จน).